Swego czasu miałam niezły zgryz jak podejść do nauki czytania w dwóch językach. Do rozgryzienia było wiele kwestii - różna wymowa, inny zestaw liter, kolejność uczenia, metoda uczenia. Powiem Wam na końcu do jakich wniosków doszłam, ale najpierw napiszę jak Brytyjczycy i Amerykanie uczą swoje dzieci czytać. O dziwo, to co jest przyjęte jako standardowy sposób nauczania w szkołach publicznych
Postanowiłam ruszyć temat rzekę. Temat o tyle nośny, że odnosi się tak samo do nauki pierwszego jak i drugiego języka. Trzeciego i czwartego również. Nie od dziś wiadomo, że rozwój mowy jest nierozerwalnie powiązany z ilością wsadu (inputu) językowego, który zapewniamy dziecku. Jednak jak to zrobić z głową, żeby móc zaobserwować efekty naszego wysiłku?
Czasem ciężko się
Kiedy zaczynaliśmy przygodę z dwujęzycznością, moje starsze dziecko miało pół roku. Znałam angielski na tyle dobrze, że nie miałam problemów ze swobodną konwersacją. Mój mąż również konwersował, choć wiązało się to z jego strony z dużym wysiłkiem. Przy małym dziecku jednak szybko okazało się, że oboje mamy duże braki w słownictwie, z tej prostej przyczyny, że dziecko to zupełnie inna
Wracam do tematu fonemów, czyli atomowych cząstek języka. Opisują one dźwięki charakterystyczne dla języka, którym się posługujemy. Pisałam już o nich tutaj: Wolę British English od American English, z bardzo konkretnych powodów
Native speakerzy zwracają uwagę na coś, określanego mianem phonemic awareness. Jest to umiejętność wyodrębniania głosek z mowy oraz dokonywania na nich operacji. Przykładowo, słysząc słowo mama, musimy wiedzieć,
